بازی های جهانی والیبال که ثمره تلاش چندین مربی و هیئت های والیبال شهرستان هاست و تلاش چندین مدیر ورزشی و با تاخیر سرمربی جوان
و تازه کشف شده ( اسلو بودان کواچ ) و یکرنگ شدن با کادر تیم ملی مستلزم زمان است و بازی های جهانی جایی برای اشتباهات و برخی مسائل
نیست !
ولاسکو که بود و چه کرد ! ما باید به دنبال اندوخته هامان باشیم و با شرایط موجود به دنبال بهترین نتیجه انشاالله
بازی هنوز تمام نشده...
به گزارش سایت بامپوش گنبد و به نقل از
پایگاه اطلاع رسانی والیبال ایران؛ لیگ جهانی والیبال مهم ترین رویداد
والیبالی دنیا نیست. این را ما پارسال هم گفتیم و نوشتیم اما عده ای دندان
قروچه گرفتن گویی ما در باغ والیبال دنیا نیستیم. آن دوستان در آن روزها
بقدری پنجم شدن در گروه شش تیمی را بزرگ کردن که جمع زیادی از مردم ما که
از روی احساس و غرور ملی والیبال را تحلیل می کنند، اینطور پنداشتند که ما
قهرمان المپیک شده ایم.
اما امروز که در لیگ جهانی می بازیم ما باز هم
تاکید می کنیم که دنیا به آخر نرسیده است و تنها افسوس می خوریم که کواچ
بر عکس ادعاهای مطرح شده شناختی از تیم ما ندارد و از قضا برخلاف آنچه گفته
می شود، ارتباط روحی و روانی مناسبی نیز هنوز با بازیکنان برقرار نکرده و
آرایش و ترکیب ناهمگون و ناهماهنگی را به میدان می فرستد.
اگر بخواهیم به بحث فنی دو دیدار اول ایران اشاره کنیم؛ همانطور که آقای
کواچ اعتقاد دارد، لیگ جهانی می تواند میدان خوبی برای جوانانی مثل عبادی
پور باشد. اما مشخص است که این بازیکن برای میدان بزرگی چون لیگ جهانی هنوز
خام و ناپخته است. او در دریافت هنوز ضعف دارد و تا زمانی که این مشکل وی
برطرف نشود نمی توان توقع داشت که حداقل مثل حمزه زرینی 50- 50 باشد.
تیم ما در این مسابقات لیبرویی مثل ظریف را از دست داد و حسین معدنی ادعا
کرد که ما نیازی به ظریف نداریم. اما علیزاده به عنوان فردی که باید نیمی
از زمین را تامین کند باوجود آنکه بسیار پر تلاش ظاهر شد ولی نتوانست کمک
کننده عبادی پور باشد. فرهاد قائمی نیز همچنان در منطقه چهار زمین لنگ می
زند و در آبشار و پایپ عملکرد دلچسبی ندارد. به هر حال لیگ جهانی برای ما
تازه آغاز شده، اما ضعف های زیادی داریم و هنوز نتوانستیم جای بازیکنان
غائب را پر کنیم.
دوستانی که معتقدند ولاسکو تیم کاملی برای کشورمان
ساخته و پرداخته کرده، امروز باید پاسخگو باشند که ما چند بازیکن کامل و
جایگزین داریم که دست و دلمان برای رویارویی با تیم های بزرگ دنیا نلرزد.
ما باید پوریا فیاضی را به میدان فرابخوانیم و جوانانی را بسازیم که در
مسابقات قهرمانی جهان شهریور ماه بتوانند در حدو اندازه های اصلی والیبال
کشورمان ظاهر شوند.
فکر می کنم کار بسیار دشواری در پیش داریم پس
بیاییم تیم ملی را عمدتا به جوانان اختصاص دهیم. سعید معروف، محمد موسوی،
عادل غلامی و حتی فرهاد ظریف را خرج این مسابقات نکنیم آنها نیاز به کسب
تجربه ندارند که اگر می بازیم با جوانانمان ببازیم و در عوض این بازیکنان
پشتوانه خوبی برای تیم ملی والیبال کشورمان باشند.
ما معتقدیم که
بازی ادامه دارد به شرط اینکه طریقه ی بازی گرفتن، بازی گردانی و شیوه بازی
با مهره های بزرگ را بیاوزیم و فکر نکنیم با چند فکر محدود می توان نتیجه
گرفت. باید صبور باشیم و حرفه ای عمل کنیم و اجازه ندهیم با دو شکست تیم
کشورمان دچار بحران شود. در شرایط فعلی تنها باید به فکر حفظ جایگاه و
داشته هایمان باشیم و در مسابقات بعدی رو به جلو حرکت کنیم.
جمشید حمیدی
پایگاه اطلاع رسانی والیبال ایران؛ لیگ جهانی والیبال مهم ترین رویداد
والیبالی دنیا نیست. این را ما پارسال هم گفتیم و نوشتیم اما عده ای دندان
قروچه گرفتن گویی ما در باغ والیبال دنیا نیستیم. آن دوستان در آن روزها
بقدری پنجم شدن در گروه شش تیمی را بزرگ کردن که جمع زیادی از مردم ما که
از روی احساس و غرور ملی والیبال را تحلیل می کنند، اینطور پنداشتند که ما
قهرمان المپیک شده ایم.
![](http://8pic.ir/images/67321576019133495676.jpg)
اما امروز که در لیگ جهانی می بازیم ما باز هم
تاکید می کنیم که دنیا به آخر نرسیده است و تنها افسوس می خوریم که کواچ
بر عکس ادعاهای مطرح شده شناختی از تیم ما ندارد و از قضا برخلاف آنچه گفته
می شود، ارتباط روحی و روانی مناسبی نیز هنوز با بازیکنان برقرار نکرده و
آرایش و ترکیب ناهمگون و ناهماهنگی را به میدان می فرستد.
اگر بخواهیم به بحث فنی دو دیدار اول ایران اشاره کنیم؛ همانطور که آقای
کواچ اعتقاد دارد، لیگ جهانی می تواند میدان خوبی برای جوانانی مثل عبادی
پور باشد. اما مشخص است که این بازیکن برای میدان بزرگی چون لیگ جهانی هنوز
خام و ناپخته است. او در دریافت هنوز ضعف دارد و تا زمانی که این مشکل وی
برطرف نشود نمی توان توقع داشت که حداقل مثل حمزه زرینی 50- 50 باشد.
تیم ما در این مسابقات لیبرویی مثل ظریف را از دست داد و حسین معدنی ادعا
کرد که ما نیازی به ظریف نداریم. اما علیزاده به عنوان فردی که باید نیمی
از زمین را تامین کند باوجود آنکه بسیار پر تلاش ظاهر شد ولی نتوانست کمک
کننده عبادی پور باشد. فرهاد قائمی نیز همچنان در منطقه چهار زمین لنگ می
زند و در آبشار و پایپ عملکرد دلچسبی ندارد. به هر حال لیگ جهانی برای ما
تازه آغاز شده، اما ضعف های زیادی داریم و هنوز نتوانستیم جای بازیکنان
غائب را پر کنیم.
دوستانی که معتقدند ولاسکو تیم کاملی برای کشورمان
ساخته و پرداخته کرده، امروز باید پاسخگو باشند که ما چند بازیکن کامل و
جایگزین داریم که دست و دلمان برای رویارویی با تیم های بزرگ دنیا نلرزد.
ما باید پوریا فیاضی را به میدان فرابخوانیم و جوانانی را بسازیم که در
مسابقات قهرمانی جهان شهریور ماه بتوانند در حدو اندازه های اصلی والیبال
کشورمان ظاهر شوند.
فکر می کنم کار بسیار دشواری در پیش داریم پس
بیاییم تیم ملی را عمدتا به جوانان اختصاص دهیم. سعید معروف، محمد موسوی،
عادل غلامی و حتی فرهاد ظریف را خرج این مسابقات نکنیم آنها نیاز به کسب
تجربه ندارند که اگر می بازیم با جوانانمان ببازیم و در عوض این بازیکنان
پشتوانه خوبی برای تیم ملی والیبال کشورمان باشند.
ما معتقدیم که
بازی ادامه دارد به شرط اینکه طریقه ی بازی گرفتن، بازی گردانی و شیوه بازی
با مهره های بزرگ را بیاوزیم و فکر نکنیم با چند فکر محدود می توان نتیجه
گرفت. باید صبور باشیم و حرفه ای عمل کنیم و اجازه ندهیم با دو شکست تیم
کشورمان دچار بحران شود. در شرایط فعلی تنها باید به فکر حفظ جایگاه و
داشته هایمان باشیم و در مسابقات بعدی رو به جلو حرکت کنیم.
جمشید حمیدی