پشت پرده لغو ماموریت مرد محبوب تیم ملی والیبال چیست؟

          نوین جوان  
            بازدید : 159
          
           نظرات (0)
        

نوز مهر نامه تمدید ماموریتش خشک نشده بود که خبر رسید باید به وزارت خانه برگردد.این بدترین خبر برای آنهایی بود که سالها با امیر خوش خبر در فدراسیون والیبال کار کرده بودند.

همین دو ماه پیش بود که به درخواست محمد رضا داورزنی وزیر ورزش زیر برگه ماموریت خوش خبر را امضا کرد تا او باز هم سرپرست باشد و باز هم در کنار ملی پوشان روزهای خوبی را تجربه کند اما یکدفعه ورق برگشت و خیلی زود ماموریتی که به او داده بودند به پایان رسید! او که شاید در ورزش ایران محبوب ترین ، پر افتخارترین و موفق ترین سرپرست تیم های ملی محسوب می شود دوباره به وزارتخانه برگشت.

ظاهرا ناکامی تیم ملی درجام جهانی نتیجه اش تنها از دست رفتن سهمیه المپیک نبود ، که والیبالی ها این بار سرپرست تیم ملی اشان را هم ندارند. سرپرستی که خود والیبالی ها معتقدند:«پدر معنوی مان است.»مردی که موها و ریش هایش را سالهاست در آسیاب همین والیبال سفید کرده و سالهاست که با داورزنی کار می کند.از زمانی که در تیم صنام بودند.وقتی داورزنی رییس شد خوش خبر را هم با خودش آورد چون اعتقاد ویژه ای به او داشت و البته هنوز هم دارد.چه اگر این طور نبود هرگز با صراحت نمی گفت:«در کل ایران را که بگردید سرپرستی مثل او پیدا نمی کنید.»

پشت پرده لغو ماموریت مرد محبوب تیم ملی والیبال چیست؟

اما چرا این اتفاق افتاد؟این سوال خیلی از کسانی است که مو به مو و خط به خط اخبار والیبال را دنبال می کنند.حتی برای بازیکنان تیم ملی هم علامت سوال بزرگی شده است که چرا خوش خبر که دو ماه قبل تازه حکم گرفته بود به یک باره و با اعلام نیاز وزارت ورزش به محل اصلی خدمتش فراخوانده شد؟در زمانی که تیم ملی در ژاپن بود و همه از تغییر کواچ حرف می زدند در تهران اتفاق های دیگری در شرف افتادن بوده که البته کسی زیر بار آن نمی رود.البته خیلی ها این اتفاق را به شایعه ربط می دهند.تشکیل جلسه در وزارت ورزش و انداختن تمام ناکامی ها بر گردن سرپرست تیم ملی با این اتهام که:«تیم از نظر سرپرستی مشکل دارد.»

خبر آنلاین در این باره نوشته؛ انگشت اتهام هم به سمت افشاردوست و بهروز عطایی است که شایعه شده در جلسه ای مشترک از وزارت ورزش خواسته اند تا برای رسیدن به موفقیت های بیشتر عامل ناکامی از تیم ملی کنار گذاشته شود! آن طور که اخبار به بیرون درز پیدا کرده قرار است افشاردوست جای خوش خبر را بگیرد و بهروز عطایی هم روی نیمکت کنار کواچ بنشیند تا بار فنی تیم بالا برود.خبری که البته هیچ کس نه افشاردوست و نه عطایی آن را تایید نمی کنند.افشاردوست که کلا پاسخگو نیست و بهروز عطایی هم می گوید:«کدام جلسه؟اصلا چنین چیزی نبوده.من این ماجرا را تکذیب می کنم.»

می گویند خوش خبر پاشنه آشیل فدراسیون داورزنی است.شخصی که اگر نباشد خیلی از کارها در این فدراسیون روی زمین می ماند.اما خودش عقیده دیگری دارد و وقتی حرف می زند خیلی از مسائل را باز می کند«کارها اینقدر روتین و با برنامه است که اگر من نباشم آبی از آب تکان نمی خورد.پاشنه آشیل فدراسیون نیستم اما یک چیز را خیلی خوب فهمیدم،اینکه می خواستند من کلا در والیبال نباشم.»

شاید هیچ کس بهتر از خود خوش خبر نتواند در این مورد توضیحات لازم را بدهد.او از روزی می گوید که پایش به تهران رسید و فهمید که چه اتفاقاتی افتاده است:« وقتی من به تهران رسیدم، همکارانم زنگ زدند و گفتند که نامه ات را زده اند. نامه اعلام نیازت و باید بیایی وزارت. هرچه گشتم کجا اعلام نیاز کرده ، پیدا نکردم. امور اداری؟ مالی ؟ دفتر امور مشترک ،اداره تعهد اداری و... به هرکس گفتم گفت آقا نیا که جا نداریم. پس کی اعلام نیاز کرده؟ بعدا دو زاری من افتاد که بابا خواستند من از والیبال جدا شوم. شاید بگویند جا نداریم. اصلا بگویند ژیمناستیک نه بگویند برو ورزشگاه انقلاب "تی" بزن اصلا هرچی. مهم این است که من از والیبال جدا شوم. »

با این حال به نظر اتفاقی که نباید افتاده است و شواهد نشان می دهد که حکم بازگشت خوش خبر به وزارت ورزش امضا شده و ماموریت او در فدراسیون والیبال پایان یافته است مگر اینکه....وقتی با محمد رضا داورزنی تماس گرفتیم تا از او در این مورد سوال کنیم او چنین واکنشی از خودش نشان داد:« اتفاق بدی است.در کل ورزش ایران را که بگردید سرپرستی مثل خوش خبر پیدا نمی کنید.او کارش را بلد است و سالهاست که دارد با ما در فدراسیون کار می کند.مطمئن باشید که ما تمام تلاش مان را می کنیم تا هر طور شده اجازه ندهیم این اتفاق بیفتد.»

می گویند این یک کارت زرد است و به نوعی یک هشدار برای سرپرست تیم ملی. اما خودش چنین عقیده ای را ندارد:« این قضیه شاید فرصتی باشد که من به زندگی ام برسم. هیچ مشکلی ندارم و همچنان والیبال را ساپورت می کنم. اما اصلا نامه نگاری نمی خواهد. آنها کافی است فقط به من بگویند خیلی ممنون ، 10 سال زحمت کشیدی و خسته شدی حالا برو. این جوری نامه بدهند. وزیر رئیس من است . من اصلا نمی توانم روی حرفش، حرفی بزنم. بگوید نه نمی آیم . اصلا چنین چیزی نیست. من اصلا اینکاره نیستم. فعلا دنبال رتق و فتق امورم. رفتار محترمانه مهم است.»

ارسال نظر برای این مطلب